a  b  c  d  e  f  g  h  i  j  k  l  m  n  o  p  q  r  s  t  u  v  w  x  y  z

Van de Band naar de Bar

Bata Imeri is oorspronkelijk afkomstig uit het toenmalige Joegoslavië. Hij speelde daar gitaar in bands.
Met tussenpozen speelde hij met de band in Nederland o.a. in bekende clubs in Amsterdam als Blue Note, Extase en Le Berry en in landen als Zwitserland, Zweden. Duitsland en Frankrijk.

Naar Nederland
“Toen de band uit elkaar viel ben ik definitief naar Nederland gekomen. Ik kreeg een Nederlands paspoort, volgde diverse cursussen en voel mij 100% Nederlander. In Joegoslavië kom ik nog maar zelden. Gitaarspelen doe ik niet meer omdat ik dat het liefst met anderen samen doe.

Ik heb op Schiphol in de horeca gewerkt en ben in 2006 met pensioen gegaan. Hele dagen thuis zitten trok mij niet en omdat ik in Buitenveldert woon heb ik mij bij het Huis van de Wijk aangemeld om vrijwilligerswerk te doen. Dat resulteerde in werkzaamheden bij de Algemene Hulpdienst en werk achter de Bar in het café. Dat laatste doe ik nu 17 jaar.
Ik werk 5,5 uur per week samen met een collega op de woensdag. Ik werk achter de bar en spring bij in de keuken waar nodig. Ik ben ook verantwoordelijk voor de kas. Omdat ik tot 14 uur werk zijn het voornamelijk diverse soorten koffie en thee die worden verkocht. Bij mooi weer is ook het terras goed bezet en wordt in de middag ook o.a. bier en wijn geserveerd.

Ik spring ook bij als er concerten of feestjes zijn. Ik voel mij gastheer en praat graag met de gasten waarvan ik een groot deel goed heb leren kennen. Verder ga ik 2x per week naar de sportschool en wandel ik elke maandagmorgen met collega’s en drinken we daarna koffie. Mijn vrouw heeft nog een full time betaalde baan dus neem ik thuis de nodige taken op mij. Zij komt overigens ook regelmatig in het Huis van de Wijk”.

Communicatie
“Ik denk dat mijn functie voornamelijk neerkomt op het praten met de mensen die het café bezoeken en dat dat ook de reden is dat mensen komen en aan activiteiten deelnemen. Het is belangrijk een goede sfeer te creëren waardoor mensen zich thuis voelen. Ik vind het jammer dat er toch een grote groep mensen is in Buitenveldert die het Huis van de Wijk niet weet te vinden omdat ze het niet kennen en/of niet weten wat er gebeurt. De mensen die nu wél komen zouden hun buren of kennissen moeten uitnodigen om eens mee te gaan en op die manier de betrokkenheid van de buurt bij het HvdW te vergroten waardoor het publiek wat gevarieerder word. Tenslotte is het Huis van de Wijk er voor iedereen”.

Auteur: Margot Taal

Koken is mijn passie

Bouch Sawri was 19 jaar toen hij vanuit Marokko naar Noorwegen vertrok om als fotograaf te worden opgeleid. Drie jaar volgde hij daar de opleiding met overdag studie en ’s avonds werk in de discotheek.
Daarna kreeg hij een baan als fotograaf bij Agfa in Den Haag. Toen het bedrijf naar België verhuisde wilde Bouch die inmiddels met zijn gezin in Amstelveen woonde niet mee verhuizen. Hij vond een baan als conciërge bij het Amstelveen College en heeft daar tot 2017 gewerkt tot hij met pensioen ging.

Pensioen en dan?
“Na enige tijd vond ik hele dagen thuis zitten niet meer uitdagend en zocht ik andere bezigheden.
Ik had al enige tijd bij de Meent in Amstelveen vrijwilligerswerk gedaan, toen een kennis mij vertelde dat het Huis van de Wijk in Buitenveldert vrijwilligers zocht. Ik heb mij aangemeld en werk nu sinds 2017 bij het Huis van de Wijk. Op dinsdag werk ik vijf uur met een collega achter de bar en op donderdag werk ik vijf uur in de keuken en verzorg daar o.a. hapjes voor de lunch.
Ik wordt ook regelmatig gevraagd om bij te springen als er voorstellingen zijn en dat doe ik graag als de tijd het toelaat want ik pas ook nog op mijn kleinkinderen en doe aan fitness en wandel graag. Ook gaan we nog regelmatig naar Marokko waar familie woont en naar Suriname waar mijn vrouw vandaan komt.

Sinds kort verzorgen we op dinsdag en donderdag van 9.30 uur tot 11.30 uur een Frans ontbijt in het café. Het is leuk om dat soort nieuwe dingen te ontwikkelen en aan te bieden, zeker als het een succes blijkt te zijn. Mijn hobby is koken en dat komt dan goed van pas. Thuis maak ik graag gerechten uit de internationale keuken.
Voor mijn werk in het café vind ik het belangrijk contact te hebben met de bezoekers en bij ze te gaan zitten en een praatje te maken”.

Wat nog meer mogelijk?
“De Coronatijd was voor veel mensen moeilijk. Het heeft ook enige tijd geduurd voor de loop er weer in kwam in het Huis van de Wijk en activiteiten weer werden opgestart ook omdat er mensen waren weggevallen. Maar de mensen van het Huis hebben de zaken weer goed opgepakt en er is weer veel belangstelling voor de verschillende voorstellingen en activiteiten.
Het zou mooi zijn als het Huis ’s avonds langer open zou kunnen zijn en ook op zaterdag omdat je dan waarschijnlijk ook ander en jonger publiek zou trekken mits je dan ook je programma en activiteiten aanpast want verder is er niet zoveel in Buitenveldert.
Maar daarvoor zijn in ieder geval meer vrijwilligers nodig en het doet een beroep op de hele organisatie…”.

Auteur: Willem Konijn

Deveney Pinas geeft bokslessen

Deveney Pinas geeft sinds twee jaar bokslessen aan vrouwen en, sinds twee weken, ook aan mannen in het Huis van
de Wijk in Buitenveldert. Daarnaast geeft ze bokslessen in een boksschool en personal trainingen. Dit doet ze naast haar werk als docent Duits op een middelbare school in Amsterdam, waar ze inmiddels negen jaar werkzaam is.
Deveney begon in 2016 met Thaiboksen en kickboksen, maar richt zich tegenwoordig op klassiek boksen. De belangstelling voor boksen groeit in Buitenveldert. “Bij de bokslessen voor vrouwen hebben we inmiddels twintig deelnemers, en bij de
mannen, waarmee we net zijn begonnen, zijn er nu vijf deelnemers.

Ik stel geen eisen aan nieuwe deelnemers

De lessen worden op woensdagen gegeven van 10.00 tot 11.00 uur voor de vrouwen en van 11.15 tot 12.15 uur voor de mannen. We hebben een groepschat waarin de deelnemers kunnen aangeven of ze wel of niet aanwezig zullen zijn. Het mooie hieraan is dat de deelnemers nergens aan vastzitten; als ze een keer geen tijd hebben, kunnen ze gewoon een andere keer komen! Ik stel geen eisen aan nieuwe deelnemers; ik heb zelfs een deelneemster van 70 jaar gehad! Ik ben van mening dat iedereen kan leren boksen, ongeacht gebreken of blessures. Daar wordt in de lessen altijd rekening mee gehouden.”

Zelfvertrouwen en weerbaarheid

Boksen voor iedereen: zelfbeheersing, kracht en zelfvertrouwen.
“In de bokslessen werken we aan de basistechnieken, zoals voetenwerk en stoottechnieken, en besteden we aandacht aan conditie- en krachttraining. Het belangrijkste tijdens deze lessen is echter iets waar veel mensen niet aan denken. In tegenstelling tot wat soms gedacht wordt, leer je bij boksen juist jezelf te beheersen, grenzen aan te geven en zelfvertrouwen op te bouwen. Ik merk dat de bokslessen vrouwen weerbaarder maken in bepaalde situaties en hen meer rust in hun hoofd geven.”

Lijkt boksen je leuk en wil je fysiek en mentaal sterker worden? Mail dan voor meer informatie of om je aan te melden naar t.oomkes@hvdwbuitenveldert.nl of kijk in de Wijkkrant Buitenveldert/Zuidas.

Auteur: Willem Konijn

Licht en geluid

Eric Leenders is geboren in Gelderland en is met 1,5 jarige leeftijd met zijn ouders naar Amsterdam gekomen en is nu bijna 30 jaar woonachtig in Buitenveldert. In zijn werkzame leven heeft Eric bij diverse bedrijven in de catering gewerkt.

Interesse voor techniek 
“In 2020 ben ik door een reorganisatie op mijn werk meer vrijwilligerswerk gaan doen. Daarvoor was ik al vrijwilliger bij het toen nog bestaande buurthuis de BOC waar nu de gemeentewerf zit. Toen de BOC werd opgeheven heb ik mij aangemeld bij Het Huis van de Wijk. Ik hou ervan om onder de mensen te zijn en het Huis van de Wijk biedt mij de mogelijkheid om een deel van mijn tijd op een leuke en nuttige manier door te brengen. Ik ben geïnteresseerd in muziek en techniek en ik ben daar in de loop van de tijd ook aardig handig in geworden al zeg ik het zelf.

Muzikale activiteiten
Mijn voornaamste taak is het verzorgen van de techniek rond de muzikale activiteiten in het Huis van de Wijk zoals de Mini-Show, concerten in het café, Jazz in de Wijk en activiteiten waarbij de zalen worden verhuurd. Ik zorg dat het geluid optimaal is door de geluidsboxen en microfoons op de juiste manier in te stellen en te zorgen dat de artiesten en de zaal goed worden uitgelicht, afhankelijk van de gewenste sfeer bij de diverse concerten. Hiervoor heb ik overleg met zowel artiesten als contactpersonen binnen het Huis van de Wijk. Om de 3 maanden is er bingo in de grote zaal en ik verzorg dan de muziek in de pauzes. Tevens heb ik het beheer op mij genomen van de apparatuur van het Huis van de Wijk zodat een persoon verantwoordelijk is en ik weet waar alles ligt.

Ook ben ik betrokken bij de concerten ‘Muziek dichtbij’ iedere eerste zondag van de maand in het Amstelpark. Als de tijd het toelaat ga ik 1x per week via Cordaan koffiedrinken bij een oudere dame die anders weinig contacten heeft. Voor mijn eigen ontspanning doe ik elke donderdag mee aan een wandelclub en ben elke dinsdag actief in een sportclub.

Artiesten en bandjes
“Ik hou in de gaten of er nog ergens artiesten of bandjes optreden die interessant zijn om in het Huis van de Wijk op te treden en dan leg ik contact tussen de diverse partijen om te zien of daar een mooie samenwerking uit kan komen.
Ik zou het goed vinden als meer jongeren de weg naar het Huis van de Wijk zouden vinden maar dat is toch een probleem helaas. Als iemand een idee heeft..”

Auteur: Margot Taal

Een veelzijdig kunstenaar

Gerdi Wind en Kunst is één. Vele vormen van Kunst zijn haar vertrouwd. Na het Atheneum ging ze dan ook naar de Academie voor Kleinkunst en volgde zanglessen bij Bep Ogterop. Omdat zij perse bij het toneel wilde kwam ze terecht bij het Amsterdams Volkstoneel als lichtvrouw van Jan Blaaser. ‘Dat is een goede manier om door te rollen.’ En dat lukte, zij kon auditie doen bij het AVT. Zij werkte bij Pleuni Touw en Hugo Metsers, deed commercials en zong in achtergrondkoortjes.

Kunstgroep Buitenveldert
Tekenen heeft zij van kinds af aan gedaan: “Ik had altijd een potlood in mijn handen.” Tegenwoordig maakt ze pentekeningen. Op kunstroutes, galerieën en enkele kunstmarkten in Buitenveldert en omgeving is er altijd wel een kraam waarachter Gerdi staat met haar pentekeningen van muizen en olifantjes.
Haar liefde voor zang, dans en spel kan zij een beetje uitleven als voorzitter van de Kunstgroep Buitenveldert. In de Kunstcafés die de Groep organiseert kun je Gerdi zien en horen schitteren achter de microfoon. Het liefst, zoals tijdens de Kerstkunstcafés verkleed als White Christmas met een toverstafje in haar vingers. Soms treedt zij op als zangeres en zingt een duet met een ander lid van de Kunstgroep.
Als er nog tijd over is tekent en schildert zij en volgt nog regelmatig cursussen en leerde de laatste jaren etsen. Ook is zij lid van de Schrijfsalon die regelmatig bij elkaar komt in het café van het Huis van de Wijk.

De Wijkkrant
Voor haar gevoel schrijft Gerdi Wind al jaren voor de de Wijkkrant Buitenveldert/Zuidas.
Na enig zoeken komen we uit op 2013/2014. Zij reageerde op een advertentie waarin de krant een redactielid zocht. Zij onderhoudt, hoe kan het ook anders: de Kunstrubriek waarin iedere maand een kunstenaar uit de wijk in het zonnetje wordt gezet. Zo leert zij veel mensen kennen. Gerdi is helemaal Kunst.

Auteur: Juliette van Nes

De Wijkkrant

Het huis van de Wijk was tijdens de corona epidemie gesloten, en dus? Geen vrijwilligers aan het werk, geen wijkkrant? Mis! Het vrijwilligerswerk aan de krant kan grotendeels vanuit huis worden gedaan. En als je er een eer in stelt dat de Wijkkrant tijdens het grote thuiszitten gewoon verschijnt, als je de lezer hoog in het vaandel hebt, zoals eindredacteur Hans Wamsteeker, ja, dan vindt u ook tijdens de lockdown een Wijkkrant in de bus. Laat het maar aan hem over dat te regelen en te organiseren.

Een antenne voor het nieuws
Hans Wamsteeker is wijkbewoner sinds 1965, met een antenne voor het nieuws. Bij boekhandelaar, bakker, slager en bloemist maakt hij een praatje, gespitst op wat er in de wijk speelt. Wat hij kort op een van zijn bloknootjes noteert. Andere bronnen zijn Het Parool en landelijke dag- en weekbladen. Wat er macro speelt, vertaalt zich volgens Hans naar micro.

Eindredacteur
‘Hoeveel uren kost de Wijkkrant je nou?’ Een vergeefse vraag. In feite is de eindredacteur er altijd mee bezig. Zelfs kranten leest hij met blocnote en pen erbij. Om nieuwe punten op te tekenen voor zijn Groslijst.
Die lijst gaat rond bij de andere redactieleden met de vraag om over een of meer onderwerpen –naar keuze- een interview te houden, iets uit te zoeken en er een artikeltje over te schrijven. Met foto natuurlijk. Hans zelf schrijft volop mee, zoals in elk nieuw nummer valt te lezen. Overgebleven punten van de lijst besteedt de eindredacteur uit. Hij spreekt leden van zijn enorme circuit in de wijk en in het stadsdeel erover aan. Met het verzoek om een ‘stukje’ voor het Wijkblad.

Zo wordt de groslijst afgevinkt en in de loop der tijd weer aangevuld met nieuwe punten. In tijden van corona bevat de lijst net even andere onderwerpen dan ervoor en hopelijk erna. Hans Wamsteeker zorgt voor zijn lezers, wat er ook gebeurt.

Auteur: Margot Taal

Man van de muziek

Henk Hilders is geboren en getogen in Weesp, heeft een aantal jaren in de Concertgebouwbuurt gewoond en is nu alweer 19 jaar woonachtig in Buitenveldert. Na de HBS B heeft hij een aantal jaren een universitaire studie gedaan.
Na zijn studie en militaire dienst is hij in de luchtvaart werkzaam geweest en heeft hij een eigen bedrijf waar hij nog steeds op beperkte schaal mee bezig is.

Huis van de Wijk in zicht

Hij vertelt: “Eigenlijk ben ik via mijn vrouw betrokken geraakt bij het muziekgebeuren in het Huis van de Wijk. Zij was en is nog steeds lid van de Kookgroep binnen het Huis en vertelde dat er ook concerten werden gegeven en laat muziek nou mijn grote passie zijn.

Eerst heb ik rond 2015 nog meegedacht over een nieuwe opzet en organisatie van het Huis. Maar ik ben geen man voor besturen en commissies en al snel ben ik mij gaan toeleggen op het organiseren van de maandelijkse Jazz in de Wijk, 10 concerten per jaar, en het assisteren bij de maandelijkse klassieke concerten. Daarbij heb ik mij sterk gemaakt voor een andere opzet van met name Jazz in de Wijk waarbij het minder een concertgebeuren werd en meer een gezellig jazzcafé met ronde tafeltjes, stoeltjes en hapjes en drankjes. Dat is een succes, we zitten elk concert vol dus belangstellenden moeten er snel bij zijn.

Inmiddels ken ik veel mensen in de muziekwereld en kunnen we via deze contacten musici van hoog niveau binnenhalen waarbij steeds weer in samenwerking met de pianist Louis van Dam een ander thema wordt gezocht. Met medewerking van Carla Lantinga van het Huis en een groep vrijwilligers doen we de organisatie van de concerten zoals inrichting van de zaal, opbouwen van het podium, onderhoud van de vleugel, maken van flyers, posters, tickets, de agenda in de Wijkkrant en verzorgen van de hapjes en drankjes. En natuurlijk zo veel mogelijk PR. Belangrijk is ook dat de artiesten goed worden ontvangen, worden voorzien van een hapje en drankje en ondersteund bij de uitvoering”.

Music was my first love

Henk houdt van veel soorten muziek en speelde in zijn jonge jaren al in een bandje.
“We hebben in Buitenveldert veel nationaliteiten en we zouden daar ook meer voor kunnen doen zoals karaoke voor Japanners. Enige tijd geleden hadden we onder de noemer ‘Suri Samen’ een feest waar zo’n 80 enthousiaste Surinaamse mensen aanwezig waren. Er zijn plannen om dit binnenkort te herhalen waarbij uiteraard iedereen welkom is.
Er zouden ook concerten georganiseerd kunnen worden gericht op jongeren, een groep die nu (te) weinig deelneemt aan activiteiten in het Huis van de Wijk. Na corona zijn activiteiten weer goed opgepakt in het HvdW en nieuwe ideeën zijn altijd welkom. En natuurlijk zijn nieuwe vrijwilligers welkom om hier aan mee te werken”!

Auteur: Willem Konijn

Kan ik iets betekenen?

Elke dinsdag werkt Ingrid de Booij in het café Huis van de Wijk. Wanneer er even geen bestellingen zijn, even geen werk is aan de bar, loopt ze het café in. Maakt er een praatje met de gasten: hallo! Hoe is het? Jij hier?
Veel vaste bezoekers. Vriendinnengroepjes, vrienden die elkaar in het café ontmoeten. Ook mensen in hun eentje, die zich koesteren in het gezellige geroezemoes. Als in een huiskamer. Voor Ingrid telt: hebben de mensen het naar hun zin?

Vier jaar terug meldde ze zich aan de bar. Of ze misschien iets kon betekenen voor de mensen hier? Sindsdien draait ze samen met de vaste krachten op dinsdagmiddag bardienst. Met Stefanie en later op de middag met Willem. Elke dag heeft zo zijn eigen groepjes, de breisters, de leden van de bridgeclub. Door af en toe op andere dagen in te vallen, kent Ingrid veel meer mensen dan die van haar eigen dinsdag.

Mensen naar hun zin maken
Soms speelt er verdriet, een enkele keer een ruzie tussen klanten. Ingrid heeft wel eens met nadruk moeten zeggen: zo gaan we niet met elkaar om. Maar gezelligheid en humor voeren verre de boventoon in het café. Het mensen naar hun zin maken zit als het ware in haar bloed. Haar herkomst een Chinees-Nederlands gezin met acht kinderen. Haar vader was kok. Een economische vluchteling, zou je hem tegenwoordig noemen. Eten maken was meer dan hongerige monden vullen. Samen aan tafel draaide het om samenzijn, genieten van het eten en van elkaars gezelschap. Vader sprak niet goed Nederlands. Wat veel van Ingrids communicatieve vaardigheden vergde.

Ik krijg er veel voor terug
Na haar intensieve werkkring in de sales vertaalt Ingrid die vaardigheden en haar zorgzame houding nu naar haar vrijwilligerswerk. Ook is Ingrid zelf een enthousiast kookster. Met haar vraag ‘heeft het gesmaakt?’ vist ze niet naar complimentjes. Nee, ze wil oprecht weten of iemand heeft genoten en het naar zijn zin heeft. Voor haar inspanningen in het café krijgt ze veel terug, zegt ze, van bezoekers en collega’s. Op het Gelderlandplein en in de buurt bijvoorbeeld: hallo! Hoe is het? Jij hier?

Auteur: Margot Taal

Jan van Spijker: Leerling wordt meester

Als je in de ‘jazz buurt’ in Amsterdam West woont, hoe kom je dan in vrijwilligerswerk in Buitenveldert terecht?
Na een lange carrière op de afdeling GEO-Informatie van de gemeente Zaanstad en hij daar door de automatisering verschillende functies heeft vervuld ging Jan in 2011 met pensioen.

Fotografielessen
Jan vertelt: ”In het toen nog bestaande blad ‘de Echo’ zag mijn vrouw een advertentie voor fotografielessen in het Huis van de Wijk in Buitenveldert en ik zag een kans om mijn hobby fotografie verder uit te bouwen. Ik ben in 2011 begonnen als leerling en in 2021 stopte onze leraar en vroeg Alphons, ook een oud leerling, en mij om samen het lesgeven over te nemen.

Van 2014 tot 2019 liepen de fotografielessen via Dynamo en daarna via het Huis van de Wijk en dat is nu nog zo. Om allerlei redenen is het groepje cursisten wel steeds kleiner geworden. Elke maandag geef ik les van 13 uur tot 14.30 uur. Daarnaast gaat er de nodige tijd zitten in de voorbereiding en we gaan regelmatig op stap in Buitenveldert om in de buitenlucht te oefenen. Met name het Amstelpark en Gijsbrecht van Aemstelpark zijn daarvoor mooie locaties.
We besteden aandacht aan sluitertijd en diafragma en eenvoudige bewerkingen zoals foto recht zetten, kleur aanpassen, uitsnede en standpunt bepalen en we bespreken de foto’s.

Nieuwe cursisten welkom
We kunnen nog nieuwe cursisten gebruiken en ook fotograferen via de mobiele telefoon komt aan de orde. Ook verzorgen Alphons en ik de exposities die regelmatig in het Huis van de Wijk worden gehouden. Op verzoek maak ik ook nog wel foto’s bij bepaalde gelegenheden zoals bij de Meet&Greet in augustus vorig jaar op het Ontmoetingseiland in het Gijsbrecht van Aemstelpark”.

Pub Quiz
Jan vervolgt: ”Onlangs ben ik gevraagd mee te werken aan de maandelijkse Pub Quiz in het Huis van de Wijk en die taken hebben zich aardig uitgebreid. Ik presenteer de Quiz en samen met Carla en Ton stel ik de vragen samen. Over belangstelling hebben we niet te klagen maar nog meer bezoekers zijn welkom. Ik kan hier ook mijn passie voor muziek kwijt. Ik heb een grote collectie langspeelplaten en misschien kan ik daarmee in de toekomst nog eens een nieuwe activiteit opzetten”.

Auteur: Willem Konijn

Repair Café

Vrijwilliger Michael Turel zit elke tweede zaterdag van de maand voor uw klaar in het Repair Café met een team van negen andere handige klussers om uw kapotte Senseo of haperende keukenmachine repareren. Hij krijgt uw apparaat vast wel weer aan de gang.
Zeventien jaar geleden heeft Michael Turel het Repair Café in Buitenveldert opgezet. Her en der bestonden repaircafés toen al. Inmiddels zijn er wereldwijd zo’n 2000 vestigingen, landelijk 400, in Amsterdamse wijken samen 10. Toentertijd heeft Michael een eenmalige sponsoring geregeld van de Rabobank. Met dat geld zijn een materiaalkar, rubber beschermmatjes en gereedschap bekostigd.
Sindsdien houdt Michael zich in Repair Café Buitenveldert vooral bezig met sleutelen, schroeven en solderen.

Circulariteit
In de stamzaal naast het café geeft Michael ook de eigenaar van het defecte apparaat een schroevendraaier in de hand. Onderwijl komt er vanzelf een praatje op gang. Dat is het leuke van de hele onderneming: tijdens de reparatie is het gezellig, na de reparatie werkt het apparaat weer (in het gros van de gevallen). En al met al draagt iedereen bij aan de ‘circulariteit’, zoals Michael het noemt, het hergebruik. Wat het milieu ontlast.

Apparaten die het vaakst ter reparatie worden aangeboden, zijn Senseo’s, stofzuigers en lampen. Mensen zeulen volgens Michael gerust een staande schemerlamp op zware voet het café in. Grosso modo brengen ze hun kapotte huishoudelijke apparaten. Nooit eens een stoel met losse poot of een fietsje. Wat volgens hem ook best zou mogen.

Geen kosten
Het repareren kost u niets. Alleen de aanschaf van nieuwe onderdelen is voor eigen rekening, Michael en collega’s monteren ze gratis. Wel is ieders bijdrage in de fooienpot van harte welkom. Voor passend gereedschap of een enkele keer een etentje met de vrijwilligers.
Repair Café, elke tweede zaterdag van de maand van 13.00 tot 16.00 uur.

Auteur: Margot Taal

Thuis in Buitenveldert

In 1992 is Muanza Mukoko vanuit Zaïre als vluchteling naar Nederland gekomen. Hij heeft  op diverse plaatsen in Nederland gewoond en woont sinds 2002 definitief in Amsterdam Buitenveldert. Sinds januari 2024 doet hij twee dagen per week vrijwilligerswerk in het Huis van de Wijk Buitenveldert.

Gemakkelijk bereikbaar

“Ik ben door Tristan Oomkes gevraagd om vrijwilligerswerk te doen in het Huis van de Wijk. Voor de bewoners en huurders zet ik de stoelen, tafels en podium klaar voor de afdeling zaalverhuur en zet na afloop ook alles weer terug. Verder doe ik allerhande klusjes. Ook zet ik kasten en meubels in elkaar en help met het verplaatsen van zware spullen.

Omdat ik in de buurt woon word ik ook weleens gebeld als er op korte termijn werkzaamheden moeten gebeuren en kan er dan snel zijn. Ik merk waardering voor mijn inzet, vind de werksfeer bij het Huis van de Wijk fijn en ben blij dat ik iets kan doen dat zinvol is voor de buurt. Als bewoner bezoek ik ook regelmatig het project de Buurvrouw en de Gezonde Hap Samenkomen dat in het teken staat van het ontmoeten van andere buurtbewoners.

Werk en stageplek

Werk is voor mij belangrijk omdat ik daardoor sociale contacten heb en mensen ontmoet. Door mijn achtergrond en verleden is het leven in Nederland niet altijd gemakkelijk en werken geeft mij afleiding maar ook de kans iets terug te doen voor de maatschappij. Lichamelijke klachten maken het soms ook moeilijk. Inmiddels red ik mijzelf aardig en heb ik mijn weg gevonden in Buitenveldert.

Sinds kort loop ik drie dagen per week stage in een verpleeghuis in Amstelveen waar voornamelijk mensen met dementie verblijven. Ik krijg daar een interne opleiding en begeleiding. Na twee maanden wordt besloten of ik op een vast contract kan blijven. Het werk bestaat uit bereiden en distributie van maaltijden en daarnaast zijn er veelvuldige contacten met patiënten wat veel voldoening geeft.

Naast mijn werk bij het verpleeghuis zou ik graag bij het Huis van de Wijk willen blijven. Ik vind plezier in het werk heel belangrijk en het geeft mij het gevoel dat ik meedoe in de maatschappij.”

Muziek als hobby

“Muziek is mijn hobby. Ik luister veel naar muziek en ga naar festivals en concerten. Af en toe zing ik ook samen met anderen.”

Auteur: Willem Konijn

Vrijdagmiddagkoor

Paula Roels doet sinds haar pensionering heel wat vrijwilligerswerk. Zo bestiert ze in het Huis van de Wijk het koor op de vrijdagmiddag. Ze is er heel bescheiden over, noemt het ‘een theemiddag met muziek’ en ook ‘ons vrijdagmiddagkoortje.’ Toch komen er maar mooi zo’n veertien vrouwen en één man geregeld zingen, de meesten bejaard, wel altijd zelfstandig. Paula heeft heel wat begeleiders weten aan te trekken, die om beurten het koor bijstaan: de pianisten Erik, Steef, de 100-jarige Wim, Allan, Ria en Cees, die saxofoon speelt. Zo’n honderd nummers omvat het repertoire, ‘Hollands’, zegt Paula, ‘Van Jordaan tot Jules de Corte.’

Liedboek
Zij zorgt ervoor dat ieder koorlid een eigen liedboek krijgt, met eigen foto op de kaft. De contributie houdt Paula bescheiden, €6,- per maand. Het grootste deel gaat op aan koffie en thee voor in de pauze, een advocaatje en een lekker hapje. Paula’s rechterhand, Corrie, doet de boodschappen, Paula beheert de administratie. ‘We bedruipen onszelf,’ zegt ze. Voorafgaand aan de zangmiddag kiest Paula uit wat er gezongen wordt, ze let erop dat er geen overlap is met de keer ervoor.

Welkomswoord
Op de vrijdagmiddag spreekt ze een welkomswoord voor de begeleiding, de zanger en de zangeressen. Achtereenvolgens kondigt ze de nummers aan die aan de beurt zijn en praat ze aan elkaar, met zoiets als: ‘We waren net in Amsterdam, dan nu naar Rotterdam’ vertelt ze. Een enkele keer krijgen tijdens het zingen een paar de slappe lach of zitten ze te smoezen. ‘Vervelend voor de pianist,’ vindt Paula. ‘Soms zeg ik er wat van, wel in het vriendelijke hoor.’

Een praatje maken
Dat zal zeker, want ze wil vooral dat mensen het die middag naar hun zin hebben. Zo houdt ze in de pauze in de gaten of er niet iemand moederziel alleen zit. En passant schuift ze bij deze of gene aan en informeert: ‘Hoe was het bij je, de afgelopen week?’
Ten slotte kondigt ze het laatste nummer van de middag aan. De meesten gaan meteen naar huis. Nu nog de stoelen aan de kant en napraten met Corrie. Vielen de hapjes in de smaak? Waar zullen we ze volgende week eens mee verwennen?

Auteur: Margot Taal

Maakt met veel plezier mensen blij

Ruud Gietermans is al 17 jaar is actief als vrijwilliger in Buitenveldert. Hij begon hiermee na zijn vervroegde pensionering met de bedoeling om tot zijn 65e ouderen behulpzaam te zijn en zodoende iets voor de maatschappij te betekenen. In eerste instantie deed Ruud kleine klusjes bij mensen thuis, die men niet zelf meer kon uitvoeren. Na twee jaar kwam er op het kantoor van de Algemene Hulpdienst Buitenveldert (AHB) een vacature. En sedertdien zit hij twee ochtenden per week op kantoor om verschillende administratieve taken uit te voeren, zoals het verwerken van nieuwe inschrijvingen, brieven versturen naar cliënten, administratie over nieuwe donateurs, de wekelijkse brief van de (1-ster) telefooncirkel, bovendien doet hij zonodig nog steeds klusjes tussendoor. Hij vindt het leuk om onder de mensen te blijven en iets te kunnen betekenen.

Mobiliteit
Veel bewoners van Buitenveldert zullen Ruud kennen als de attente chauffeur die hen bijvoorbeeld naar hun afspraak in het ziekenhuis brengt. Voor het WOCB haalt/brengt Ruud mensen per auto naar het Huis van de Wijk voor bijv. de gezellige High Tea en ook Dynamo maakte regelmatig gebruik van zijn hulp. Zomers bestuurt hij een aantal middagen de Bosmobiel naar het Amsterdamse Bos (georganiseerd door WOCB) waar men dan twee uur van de mooie omgeving kan genieten. Met speciale dubbelfietsen, waar twee personen naast elkaar op een tweepersoonsfiets zitten, fietst Ruud zomers met bewoners van Beth Shalom, de Buitenhof en cliënten van AHB door de wijk. Door deze mooie samenwerking tussen deze verschillende instanties komen meer mensen buiten.

Sport en spel
Tot zijn 65e jaar heeft Ruud Gietermans zaalvoetbal gespeeld en nòg fluit hij als scheidsrechter voor de KNVB. Misschien heeft deze voorliefde voor sport en spel geleid tot het organiseren van de druk bezochte sjoelclub op dinsdagmiddag in het Huis van de Wijk. Dan blijft hij het liefst bescheiden op de achtergrond, terwijl echtgenote Thea het praatje houdt. Ook Thea is een zeer gewaardeerde vrijwilliger in het Huis van de Wijk, zij is donderdagsmiddags gastvrouw achter de bar en runt de Eettafel. Natuurlijk haalt Ruud desgewenst de bezoekers op en brengt ze weer thuis. Voor mij is Ruud Gietermans de Amsterdammer van het jaar!

Auteur: Margot Taal    Foto: Gerdi Wind 

Eetcafé

Sonja de Kruijff is vrijwilligster woensdagavond eetcafé Huis van de Wijk.
De meeste gasten kennen elkaar van de vorige keren. Ze eten al jaren een paar keer per maand samen, op woensdagavonden in het Huis van de Wijk. De leeftijd ligt zo’n beetje tussen 80 en 100 jaar, maar jonger is men even welkom. In de coronajaren was er helaas veel meer uitstroom dan instroom, vertelt vrijwilligster en organisator Sonja de Kruijff. In die tijd is de eetgroep uitgedund van 25 naar 10 vaste gasten.

We koken altijd vers
Het samen eten betekent een echt avondje-uit. De vaste kok Henk de Vries -ook vrijwilliger- kookt samen met Sonja een driegangenmaaltijd. “Met Henk is er nooit gestress in de keuken,” zegt ze. “We koken altijd vers, niets uit potjes en zakjes.” Vaak aardappelen, groenten en een stukje vlees, de voorkeur van veel gasten, maar ook lasagne of spaghetti. Sonja dekt de tafel, soms met een gast samen. Bij binnenkomst int vrijwilligster Elly Groenewoud de contributie van de bezoekers, 8 Euro. “Zij rekent als de beste,” zegt Sonja.

Goed gezelschap
Veel gasten drinken al vóór het eten samen een borreltje in het café van het Huis van de Wijk. Vanaf half zes zitten ze aan de grote tafel in de buurtkamer te eten, te praten en te lachen. Laatst nog bij de heerlijke cake die Sonja had gebakken: “Geef mij het kontje maar. Dat heb ik al zo lang niet gehad.”
Via het gezamenlijk eten vinden velen ook een maatje. Bijvoorbeeld voor wandelen, koffiedrinken of museumbezoek. Sonja is de eerste om dat te stimuleren. Passief achter de geraniums vindt ze maar niets.

Boodschappen en administratie
Het gaat er nooit over sombere zaken, al weet Sonja er wel vaak van. Zeker als gasten een tijdje niet kunnen komen. In zo’n geval heeft Sonja een potje om een kaartje of bloemetje te sturen.
De opgewekte sfeer betekent veel. “Sonja, ik heb hier twintig nieuwe vrienden en vriendinnen opgedaan,” zei een gast (vóór corona). Daar doet Sonja graag vrijwillig de boodschappen voor, de administratie, het koken en tafeldekken. Ook zij wil in Buitenveldert oud worden, met de mensen die ze in de wijk heeft leren kennen.

Welkom
De etentjes zijn op de eerste en derde woensdag van de maand. In maart zelfs drie keer: Bel op de dinsdag ervóór naar :
tel. 020-6463464
Samen of alleen bent u van harte welkom.

Auteur: Margot Taal